Deliblatska peščara Srbija, Alibunar
Deliblatska peščara ili Banatski pesak jedinstvena je peščara u Evropi, a nalazi se u jugoistočnom delu srpske pokrajine Vojvodine, u južnom Banatu.
Ova prostrana oblast površine od oko 300km², čije su glavne peščane mase elipsoidnog oblika okružene plodnim lesnim poljoprivrdnim površinama, proteže se između Dunava i jugozapadnih padina Karpata.
Ovaj spomenik istorije prirode Panonske nizije jedno je od retkih pribežišta za mnoge specifične vrste flore i faune, koje u evropskim i svetskim razmerama predstavljaju prirodne retkosti. Peščara predstavlja geomorfološki i ekološko-biogeografski fenomen ne samo Panonske nizije, već i čitave Evrope. Specijalni rezervat prirode „Deliblatska peščara“ je proglašen 1977. godine.
Specijalni rezervat prirode se prostire na površini od 34.829 hektara u četiri opštine: Kovin, Alibunar, Bela Crkva i Vršac. Rezervatu pripada i Ada Žilava (92 hektara) i deo akvatorije Dunava. Prostire se na sever od Dunava, u pravcu jugoistok-severozapad, oko 35 km u dužinu i oko 9 do 12 km u širinu. Reljef je nastao na lesnoj valovitoj zaravni nanošenjem slojeva peska i nanosa Dunava i okolnih reka koje su se potom delovanjem vetra (Košava) oblikovale u dine. Najviši vrhovi su Pluc (198 m) i Crni vrh (192 m). Debljina peska se kreće od 5-30 metara u niskom pesku koji je najbliži Dunavu i gde su nadmorske visine između 75 i 85 metara, pa sve do 20-100 metara u oblastima visokog peska gde su nadmorske visine od 100 do 135 metara.
Bogatstvo flore ovog područja se ogleda u postojanju od oko 900 vrsta viših biljaka, od kojih su mnoge relikti i rariteti, kao i vrste koje su u svom rasprostranjenju ograničene na Panonsku niziju. Jedino se ovde, u odnosu na čitav prostor Srbije nalaze: banatski božur, stepski božur, Pančićev pelen, šerpet i Degenova kockavica. Svoje stanište ovde je našlo i 20 vrsta orhideja. Prirodnu autohtonu šumsku vegetaciju predstvljaju šume bele lipe i krupnolisnog medunca. Deliblatska peščara je u vegetacijskom smislu mešavina stepe i šumo-stepe, koju odlikuje mozaik travnih, žbunastih i šumskih staništa.
Zbog prisustva velikog broja vrsta ptica, od kojih su mnoge retke i ugrožene, ovo područje je uvršćeno u najznačajnija staništa ptica u Evropi – IBA područje. Iz grupe grabljivica, koje su najugroženije ptice, zastupljene su vrste kao što su: banatski soko, orao krstaš i orao kliktaš. Njihovo pojavljivanje uslovljeno je pašnjačkim površinama i prisustvom tekunice, koja predstavlja osnov njihove ishrane. Od stanovnika životinjskog carstva peščare, ovom prilikom izdvajamo prisustvo: vuka, jelena, srne i divlje svinje.
Prirodne karakteristike i jedinstvenost ovog kraja čine ga pogodnim za rekreaciju, lov i ribolov, nautički turizam, a pre svega ekološki turizam. U cilju zaštite ovog područja, Deliblatska peščara je proglašena za Specijalni rezervat prirode.
Od 2002. godine, Deliblatska peščara nalazi se na preliminarnoj listi Uneska kao područje izuzetnih prirodnih vrednosti.
Lovište Deliblatska peščara se nalazi na površini od 33.610 hektara od čega je ograđeno 1.850 hektara Dragićev Hat. Lovište se nalazi u okviru Javnog preduzeća Vojvodinešume kojim upravlja šumsko gazdinstvo Banat Pančevo. Od krupne divljači mogu se loviti jeleni, divlje svinje i srne, a od sitne divlje patke i divlje guske.
Lovište se nalazi u Južnom Banatu i okruženo je sa tri reke: Dunav, Tamiš i Karaš. Jugoistočni deo lovište u dužini od sedam kilometara naslanja se na Dunav - Dragićev Hat zauzima površinu od 1.850 hektara i osposobljeno je kao lovno-uzgojni centar.
Labudovo okno je deo lovišta u kojem se organizuje lov na divlje patke i guske i obuhvata površinu od 2.500 hektara močvarskih terena, rečnih ostrva i Dunava. Tokom jeseni i zime velika jata divljih pataka i gusaka nastanjuje ovaj kraj. Lovci se smeštaju u lovačkim kućama u samom lovištu.
Tekst preuzet sa sajta: wikipedia
Putovanja.info
Iskustva i utisci turista sa putovanja.
Putujsigurno.rs
Iskustva putnika sa turističkim agencijama
auf der Karte finden