Kuća cveća Srbija, Beograd
Kuća cveća je naziv za objekat u kojem su sahranjeni nekadašnji doživotni predsednik Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije maršal Josip Broz Tito i njegova supruga Jovanka. Kuća cveća je deo Muzeja istorije Jugoslavije, koji se nalazi u Botićevoj ulici, na Dedinju i jedna je od najposećenijih turističkih mesta u Beogradu.
Objekat danas poznat pod nazivom „Kuća cveća“ sagrađen je 1975. godine, kao zimska bašta za potrebe tadašnjeg predsednika Jugoslavije Josipa Broza Tita i tada je nazivan „Cvećara“. Njen autor bio je arhitekta Stjepan Kralj, a zauzima površinu od 902 m². Spolja je obložena žutom fasadnom ciglom, a iznutra aranđelovačkim belim venčacom. Pored centralnog dela u kome se nalazila fontana, okolo su bile prostorije za rad i odmor - radna i spavaća soba, salon, gostinjska soba, biblioteka i dr. Na suprotnoj strani od ulaza je otkrivena terasa sa pogledom na Beograd.
Pošto se nalazila u neposrednoj blizini Titove rezidencije u Užičkoj 15, on je u njoj provodio dosta vremena tokom boravka u Beogradu, a posebno posle definitivnog razlaza sa suprugom Jovankom, 1977. godine. Kada je početkom 1980. godine Tito, zbog zdravstvenih problema sa nogom, otišao u bolnicu u Ljubljanu, on je izrazio želju da u slučaju smrti bude sahranjen upravo u ovoj zimskoj bašti. Oko mesta Titovog poslednjeg počivališta tada se dosta polemisalo, a mnogi su predlagali rodni Kumrovec, kao i Dolinu heroja na Tjentištu, gde je 1943. vođena bitka na Sutjesci. Ipak odlučeno je sahrani prema sopstvenoj želji u Beogradu.
Kada je 4. maja 1980. godine Tito umro u svojoj 88 godini, za svega nekoliko dana do sahrane, koja je obavljena 8. maja, zimska bašta je preuređena u njegovo poslednje počivalište. Tada je iz centralnog dela uklonjena fontana i sazidana grobnica, koja liči na veliku ozidanu podzemnu sobu. Rekonstrukcijom zimske bašte tada je rukovodio inženjer Dragomir Gavrilović, a sve radove je izvelo vojno-građevinsko preduzeće „Beli potok“.
Sama Titova sahrana, kojoj je prisustvovalo 211 delegacija iz 128 zemalja sveta bila je veoma komplikovana za izvođenje zbog prostora na kome se nalazila tadašnja zimska bašta. Pošto sve delegacije, zbog premalog prostora, nisu mogle prisustvovati samom spuštanju Titovih posmrtnih ostataka u grob, one su se nalazile ispred zimske bašte na improvizovanoj tribini dok su samom činu spuštanja kovčega prisustvovali samo najviši funkcioneri SFRJ, SKJ i JNA i članovi porodice. Takođe prilikom sahrane nad grobom je umesto prave mermerne ploče, postavljena tzv „mermerna maska“ odnosno dvodelna ploča koja je bila samo obložena mermerom i bila je dosta lakša od prave. Ovo je učinjeno jer je protokol sahrane nalagao da posle spuštanja kovčega, po dva oficira gurnu ove mermerne ploče nad grob. Prava mermerna ploča od belog venčačkog mermera bila je zavidnih dimenzija - visoka 80 santimetara, široka metar i po i dugačka dva i po metra i teška devet tona. Ona je dan posle sahrane, uz pomoć specijalnih dizalica postavljena nad Titovim grobom. Zamena ploče nad grobom posle sahrane, kao i generalna proba sahrane, koja je izvedena dan pred sahranu 7. maja, zbog provere tehničkih spremnosti izazvali su niz kontraverezi, kao i sumnju da je Tito uopšte tu sahranjen.
Rukovodstvo SFRJ i Saveza komunista Jugoslavije odlučilo se da posle Titove smrti svoju politiku doktrinu nazove „I posle Tita - Tito!“, pa je stoga bilo neprimereno poslednje počivalište Josipa Broza Tita nazivati grobom ili mauzolejom, već je ustanovljen eufemizam „Kuća cveća“. Ovaj naziv postao je opšte prihvaćen s obzirom da je Titov grob bio okružen velikim cvetnim žbunovima i zadržao se i posle raspada SFRJ.
Odmah po Titovoj sahrani, 10. maja Kuća cveća je postala mesto hodočašća miliona Jugoslovena, koji su samostalno ili organizovano preko preduzeća, škola, fakulteta ili drugih organizacija i udruženja dolazili da je posete. U želji da se što bolje prikaže lik i delo pokojnog predsednika 1982. godine je osnovan Memorijalni centar „Josip Broz Tito“, u čiji su sastav, pored Kuće cveća ušli - Muzej „25. maj“, Rezidencija (vila u Užičkoj 15), Bilijarnica, Lovačka kuća, Stari Muzej i Spomen zbirka (vila „Mir“), kao i obližnji Muzej „4. juli“. Ovaj memorijalni centar postojao je do 1996. godine, kada je reorganizovan u Muzej istorije Jugoslavije, jer mu je pridodat tada ugašeni Muzej revolucije naroda i narodnosti Jugoslavije.
Godine 1997, nakon izbora za predsednika Savezne Republike Jugoslavije Slobodan Milošević je za svoju novu rezidenciju odabrao nekadašnju Titovu rezidenciju u u Užičkoj 15 u čijoj se neposrednoj blizini nalazila i Kuća cveća. Tada je posred placa nekadašnjeg Memorijalnog centra i parka podignut zid koji je odvojio rezidenciju u Užičkoj 15, vilu „Mir“, Biljarnicu i Lovačku kuću od Starog muzeja, Kuće cveća i Muzeja 25. maj, koji su ostali s druge strane zida.
Titov grob čuvala je počasna straža Gadijske brigade Jugoslovenske narodne armije (JNA), koja je bila postavljena odmah posle sahrane 8. maja 1980. godine. Ova straža zadržana je sve do zvaničnog nestanka JNA i povučena je 4. maja 1992. godine. Kuću cveća obezbeđivala je Vojska Jugoslavije, sve do raspada Državne zajednice Srbije i Crne Gore, kada je Muzej istorije Jugoslavije prešao u nadležnost Ministarstva kulture Republike Srbije.
Od osnivanja Memorijalnog centra, 1982. godine kada su zvanično počele da se beleže posete Kući cveća pa do 2012. godine, to mesto je, prema evidenciji koju vode nadležni u Muzeju istorije Jugoslavije posetilo više od 17 miliona ljudi.
Stalna postavka u Kući cveća danas se sastoji od - spomen-sobe u kojoj se posetioci mogu upisati u knjigu žalosti i izložbenog dela u kome se nalaze lokalne, republičke i savezne štafetne palice koje je omladina Jugoslavija nosila povodom Titovog rođendana 25. maja, koji je slavljen kao Dan mladosti. U postavci se nalaze pisane poruke koje je Tito primio sa štafetama, fotografije nosilaca štafeta kao i svečanosti povodom Dana mladosti, maršalske uniforme i dr.
Putovanja.info
Iskustva i utisci turista sa putovanja.
Putujsigurno.rs
Iskustva putnika sa turističkim agencijama
auf der Karte finden