Manastir Tronoša Srbija, Loznica
Manastir Tronoša pripada Eparhiji šabačkoj Srpske pravoslavne crkve. Nalazi se u selu Korenita, u neposrednoj blizini Tršića na teritoriji grada Loznice.
U Tronoškom letopisu iz 1791. kao ktitor manastira spominje se kraljica Katalina Nemanjić, žena kralja Dragutina. Smatra se da je manastir nastao između 1276. i 1282. godine. Stradao je od Turaka krajem 15. veka kada je crkva srušena do temelja. Manastir je obnovljen je u 16. veku, crkva posvećena Vavedenju Bogorodice podignuta je 1559. godine.
Iguman Jovan opremio je u manastiru prepisivačku radionicu gde su 1571. i 1581. godine prepisivane bogoslužbene knjige za Tronošu i susedne manastire. Tronoški iguman Mihailo boravio je 1625. godine u Rusiji, u periodu od 16. do 18. veka ruski Sinod je pomagao ovom manastiru. Olovni pokrivač sa manastirske crkve nasilno je skinut krajem 17. veka.
Za vreme Kočine krajine, iguman manastira arhimandrit Stefan Jovanović bio je na čelu borbe. Vuk Stefanović Karadžić je učio školu u ovom manastiru 1797. godine. Za vreme Prvog i Drugog srpskog ustanka Tronoša je mesto dogovora ustaničkih vođa, zbog čega doživljava nova razaranja. U Prvom svetskom ratu u manastiru je bila improvizovana bolnica za negu ranjenika. Poslednje razaranje Tronoše bilo je na početku Drugog svetskog rata. Uz veliko oštećenje objekata, tada su uništeni vredni rukopisi i predmeti manastirske riznice. Početkom Drugog svetskog rata starešina manastira je bio jeromonah Georgije Bojić koji je učestvovao u bici za Loznicu 1941. godine.
Posle Drugog svetskog rata crkva je obnavljana 1964. i 1987. godine tokom proslava 100 godina od smrti i 200 godina od rođenja Vuka Karadžića.
Ispred manastira nalazi se česma koju su po legendi sagradili Jug Bogdan i devet braće Jugovića pred polazak u Kosovski boj. Ovu česmu obnovio je arhimandrit Metodije i trgovac iz Lešnice Mladen Isaković 1894. godine.
Manastirska crkva podignuta je kao jednobrodna građevina raškog graditeljskog stila. Spomen-konak je izgrađen 1987. godine. Ikonostas crkve delo je Nikole Jankovića iz 1834. godine. Ovaj živopisac iz 19. veka je na ikonostasu naslikao sve ikone osim dve koje su urađene 1866. godine. Manastir je po završetku živopisa i ikonostasa osvećen 1834. godine. Tog dana je uveden običaj da se svake godine na Veliki četvrtak prilažu dve sveće duge 2m i prečnika 20cm, njih prilažu meštani okolnih sela i nazivaju se ratarske sveće.
Tekst preuzet sa sajta: wikipedia
Putovanja.info
Iskustva i utisci turista sa putovanja.
Putujsigurno.rs
Iskustva putnika sa turističkim agencijama
Zlokalizuj na mapie